Έχεις τελειώσει με σπουδές. Έχεις τελειώσει από φαντάρος, αν είσαι αγόρι. Έχεις βρει μια δουλειά (μπορεί όχι την τέλεια αλλά κάτι είναι κι αυτό). Μετά;
«Πρέπει να κάνεις οικογένεια» αντηχούν στα αυτιά μας οι φωνές των μαμάδων, των μπαμπάδων, των γιαγιάδων και πάσας εκνευριστικής θείας.
Οικογένεια. «Μικροί δεν είμαστε ακόμα» θα πει κάθε αγόρι της ηλικίας αυτής και μερικά(αν όχι τα περισσότερα πλέον) κορίτσια της ίδιας ηλικίας. Και η απάντηση έρχεται σχεδόν σαν παλιά χιλιοπαιγμένη κασέτα, με την ταινία να κρέμεται φαγωμένη έξω : «Εγώ στην ηλικία σου είχα δύο παιδιά».
Τι γίνεται; Τι έχει αλλάξει τελικά και εμείς είμαστε τόσο μικροί για γάμο όταν εκείνοι στην ηλικία μας είχαν ήδη την πολυπόθητη οικογένεια; Οι σχέσεις, οι δουλειές, οι άνθρωποι; Τι;
Έχει απασχολήσει πολύ αυτό το θέμα. Έμενα η αλήθεια είναι ότι δε με απασχόλησε ποτέ μέχρι τώρα. Δεν είμαι από τα κορίτσια που ονειρεύονται το γάμο τους και ξέρουν τι νυφικό θα βάλουν και πως θα έχουν τα μαλλιά τους εκείνη, την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής τους.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια έχει αρχίσει να καλεί την τάξη μας. Κάθε καλοκαίρι και πιο πολλοί γάμοι. Και σιγά-σιγά αρχίζουν να παντρεύονται και κολλητοί. Εκείνοι που πίναμε προχθές ποτά και δεν τους περνούσε καν από το μυαλό να βολευτούν σε ένα δυάρι για να ξεκινήσουν και αυτοί την οικογενειακή ζωή.
Εντάξει εδώ μπαίνουν πια, πιο θεμελιώδη ερωτήματα, όπως το πώς διαλέγω κάποιον για να τον παντρευτώ. Είναι αυτός που τυχαίνει να έχω μία καλή ή κακή σχέση εκείνη την εποχή μαζί του; Είναι μήπως κάποιος που είμαι πολλά χρόνια μαζί του και παρόλο που δεν λειτουργεί η σχέση, πρέπει να κάνω το επόμενο βήμα για να τακτοποιηθώ και εγώ; Ποια είναι τα κριτήρια; Τι πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να τον πάρω από το χέρι να ανεβούμε τα σκαλιά του δυαριού και κατ’επέκταση της εκκλησίας, του δημαρχείου κτλ;
Και αν δεν υπάρχει κάποιος, που να πληροί τα δικά σου κριτήρια; Τι κάνεις; Φαντάζομαι διαλέγεις αυτόν που πλησιάζει περισσότερο σε αυτά. Αν δεν έχεις διάθεση να ψάξεις το τέλειο. Η το παίρνεις απόφαση και λες ότι έχεις διαφορετικές προτεραιότητες στη ζωή σου, με τη μανούλα να μαραζώνει από τον καημό της(«γιατί το δικό μου το παιδί δεν μπορεί να βρει κάποιον να φτιάξει τη ζωή του; Κλαψ!»)
Ας αφήσουμε όμως τις μαμάδες. Περνούν διάφοροι άνθρωποι από τις ζωές μας. Σχέσεις που κρατάνε, σχέσεις που διαλύονται, έρωτες, πάθη… Πως παίρνεις για κάποιον την απόφαση να κάνεις το παραπάνω μαζί του… Και αν κάποιος από αυτούς που άφησες πίσω σου ή κάποιος που δεν έχεις βρει ακόμα είναι ιδανικότερος;
Η ρομαντική άποψη είναι η εξής: «Την/τον αγαπάω και μ’αγαπάει». Σοβαρά τώρα φτάνει αυτό;
Μία πιο συμβατική άποψη είναι «Περνάω καλά μαζί του/της και μου προσφέρει κάποια από αυτά που θέλω». Συμβιβασμός η διορατικότητα;
Τι πρέπει να κάνουμε τέλος πάντων; Ας πει κάποιος καμιά ιδέα… Με ποιον το παίρνεις απόφαση; Με τον τρελό σου έρωτα; Με αυτόν που σου προσφέρει την περισσότερη ασφάλεια; Με αυτόν που έχει τα περισσότερα λεφτά (γιατί είναι και αυτό ένα κριτήριο, έτσι;);
Φτάνει με τις ερωτήσεις. Ας μιλήσω για μένα. Οι ανασφάλειες μου ήταν πάντα αυτό που με χαρακτήριζε. Και υπήρξαν άνθρωποι που τους απέκλεισα από τη ζωή μου. Άνθρωποι με τους οποίους παθιάστηκα αλλά δεν μπόρεσαν να με βοηθήσουν να ξεφύγω από τις γαμημένες ανασφάλειες μου. Και διάλεξα εκείνο που είναι πιο κοντά σε αυτό. Στη ασφάλεια. Την πιο ασφαλή λύση. Με κάνει κότα αυτό; Και τι έγινε αν δεν είμαι τρελά ερωτευμένη; Και τι έγινε αν είναι μπερδεμένα τα αισθήματα; «Άσε τους συναισθηματισμούς και τους έρωτες», μου έλεγε ένας από τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου. « Άλλα πράγματα έχουν σημασία, να μπορούμε να συνεννοούμαστε, να καταλαβαινόμαστε».
Ποιον διαλέγεις τελικά να έχεις στη ζωή σου;
Αυτόν που αγαπάς εσύ πολύ ή αυτόν που σ’αγαπάει πολύ;
Και πιο από τα δύο σε κάνει πιο εγωιστή;
Εκτός αν είσαι τυχερός και είναι αμοιβαία τα αισθήματα, μωρό μου…
fou
7 σχόλια:
Το γνωστό τροπάριο! Από την πλευρά των κοριτσιών, η οικογένεια παλεύει να τις... αποκαταστήσει.
Από την πλευρά των ανδρών... είναι κάπως διαφορετικά! Θα έλεγα και με το δίκιο τους. Σήμερον ημέραν τα διαζύγια πέφτουν βροχή, μόνον και μόνο για ν' αποκτήσει το κορίτσι τσάμπα λεφτά.
Για να γίνω πιο ευθύς... τα θηλυκά έχουν χάσει τον πλανήτη (να 'ταν μόνον η μπάλα και το γήπεδο)... ενώ τ' αρσενικά έχουν πάψει να είναι άνδρες με τη φυσική σημασία της λέξης.
Τώρα, όσον αφορά μία επιτυχημένη σχέση, χρειάζονται εξ αρχής 2 βασικότατα πράγματα:
1. Αγάπη &
2. Επικοινωνία
Εάν κάποιο από τα παραπάνω δεν υπάρχει, τότε τα θεμέλια της σχέσης είναι φτιαγμένα από οδοντογλυφίδες. Ο γάμος δεν είναι η λύση των προβλημάτων (όπως κάποια άτομα νομίζουν), είναι η έναρξη.
Πρόκειται περί μίας συμφωνίας σύμπλευσης και τη δημιουργία ενός εσωτερικού άρρηκτου κύκλου, μέσα στον οποίο το ζεύγος αγωνίζεται για κάτι καλύτερο.
Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται με τα τέκνα, τα οποία -κατά κάποιον τρόπο- μας δίνουν μία "αίσθηση" αθανασίας, μιας και κουβαλούν επάνω τους τη δική μας ταυτότητα & ιστορία (Αγγλιστί: Legacy). Με το δικό τους τρόπο & προσωπικότητα φέρουν το ιστορικό τους με τον ίδιο τρόπο που το φέρουμε κι εμείς.
Ξεκινούμε γενικώς από κάποια αφετηρία και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι (με φυσικά και πνευματικά αγαθά). Τα παιδιά οφείλουμε να τα καθοδηγήσουμε τότε (το δύσκολο της υπόθεσης) σε μία νέα αφετηρία, απ' όπου θα ξεκινήσουν το δικό τους ταξίδι, που θα τα κάνει καλύτερα από εμάς.
Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη, βασισμένη σε συμπαντικούς νόμους και κάτι που προσωπικά ασπάζομαι.
Βέβαια, δεν υπάρχει κάποιος που να είναι τέλειος.
Το θέμα είναι το τι θα πετύχεις στο μπουζουκιστάν του σήμερα... γιατί κακά τα ψέμματα, κυκλοφορούν πολλές μάσκες εκατέρωθεν.
Όπως είναι το απόλυτα λογικό σε τέτοια διλήμματα της ζωής αυτό που προκύπτει από τις σκέψεις του καθενός-εδώ της fou- είναι μια μπερδεμένη κατάσταση γεμάτη αντιφάσεις και ήξεις-αφήξεις...Πολύ καλή η ανάλυση σου μέσα απο την οποία προκύπτει και η απόφαση που θα πάρεις (????) ή που έχεις πάρει..θα επανέλθω με κείμενο γιατί τα θέματα που θέτεις είναι πολλά!!πάντως είσαι κότα..έτσι σαν μια πρώτη απάντηση..και 2ον,καλά σου έλεγε ο άνθρωπος που είχες δίπλα σου...και 3ον και τελευταίον άλλο αγάπη και άλλο έρωτας...καμία σχέση λέμε...
ΥΓ: πολύ μα πολύ ξεκάθαρη η άποψη του επιζώντος...αλλά θα βοηθούσε και μία ποιό σαφή απάντηση προς τα ερωτήματα της fou...Ας βοηθήσουμε ολοι όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε αυτό το πολύ super πλάσμα να αποφασίσει!!!!
Θ΄ακολουθήσω τη συμβουλή του/της w.i.v.s.h.i.v. (πολλοί κωδικοί!) και θα προσπαθήσω να εμπλακώ στο θέμα περισσότερο.
Η αλήθεια έχει ως εξής: Fou, η επιλογή είναι παντελώς δική σου.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σημεία τα οποία ίσως σε βοηθήσουν. Αρχικά, τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Εφόσον είσαι στα "late 20ies" οφείλεις να έχεις μία σχετικά ξεκάθαρη εικόνα.
Συμφωνώ με την/τον W.I.V. ότι αγάπη κι έρωτας είναι εντελώς δύο διαφορετικές έννοιες. Η πρώτη περίπτωση κτίζεται με το χρόνο, την επικοινωνία, την κατανόηση ενώ η δεύτερη περίπτωση είναι μία έντονη ψυχική κατάσταση της οποίας τα αίτια και συμπτώματα μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα και να διαρκέσουν μέχρι κι έξι μήνες.
Ο έρωτας είναι μία ασταθής κατάσταση, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από καλά αλλά και άσχημα στοιχεία. Παρεκτροπές του μπορεί να οδηγήσουν σε εμμονές ή σε μίσος. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει στην αγάπη.
Τι εννοώ με το παραπάνω; Δοκίμασε τα νερά. Εάν συμβαίνει να είσαι ερωτευμένη με κάποιον, περίμενε, δοκίμασε (με υγειή τρόπο, όχι να σπρώξεις τον άνθρωπο στα άκρα!)...
Ρώτησε τον εαυτό σου: "Που θέλω να βρίσκομαι στα επόμενα 5 χρόνια;"
Και δεν εννοώ μόνον το μέρος, αλλά τη θέση, την κατάσταση το περιβάλλον. Θέλεις να επενδύσεις σ' ένα γάμο; Καλώς. Θέλεις να επενδύσεις σε μία καριέρα; Καλώς.
Απλά τοποθέτησε και τις δύο περιπτώσεις κάτω και ρώτησε τον εαυτό σου -το ένστικτό σου- τι νομίζεις ότι θα σου προσφέρει περισσότερα (όχι απαραίτητα ποσοτικά όσο ποιοτικά).
Η φράση "περνάω καλά με κάποιον" χρησιμοποιείται από πολλά άτομα. Κατά τη γνώμη μου είναι άτοπη. Γιατί; Οι άνθρωποι αλλάζουν, εξελίσσονται, μεγαλώνουν. Με ότι περνάς καλά σήμερα δε σημαίνει ότι θα περνάς καλά και αύριο. Εν τέλει, θα γίνει ρουτίνα και θα βαρεθείς.
Τώρα, όσον αφορά τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, πόσο καλά τα πηγαίνετε; Υπάρχει επικοινωνία; Κατανόηση (αμφίδρομη); Γιατί σε μία υγειή σχέση, και ο άνδρας και η γυναίκα χρειάζονται τον προσωπικό τους χώρο. Πώς είναι η συμπεριφορά και η σταθερότητα της πορείας σας; Γελάτε; Είστε άνετα ο ένας με τον άλλο;
Ένα επίσης βασικότατο θέμα. Τα οικονομικά πώς πάνε; Πώς θα πάνε μετά από 3-5 χρόνια; Υπάρχει μία βάση; Υπάρχουν τουλάχιστον οι προϋποθέσεις και το θάρρος ν' ανοίξουν καλοί ορίζοντες; Υπάρχει αλληλοστήριξη;
Όσον αφορά τον περίγυρο... οι οικογένειες σκοπεύουν να δώσουν χώρο στο ζευγάρι (να μη μπαίνουν συνέχεια στη μέση); Εάν όχι, είσαστε σε θέση να κλείσετε τ' αυτιά σας και να επικεντρωθείτε στη δική σας αναπτυσσόμενη οικογένεια;
Επτά στα δέκα διαζύγια (περίπου) οφείλονται σε παρεμβολές τρίτων. Όλα ξεκινούν μέλι γάλα και ανατινάζονται σε χρόνο dt... με την εμφάνιση των πρώτων προβλημάτων. Έχω τέσσερις περιπτώσεις ανθρώπων μου που ακριβώς πέρασαν κάτι τέτοιο.
Εν τέλει, ο γάμος είναι μία συμφωνία, μία σύμπλευση. Ενώνετε τις δυνάμεις σας ν' αντιμετωπίσετε μαζί τον κόσμο. Δεν υπάρχουν παραμύθια του τύπου σταχτοπούτα και πρίγκιπας. Εάν βρεις κάποιον πολύ ματσωμένο με υπηρέτες και μεγάλα σπίτια, έχει καλώς. Η εμπειρία μου ωστόσο μου λέει ότι συνήθως τέτοια άτομα έχουν έλλειψη ανθρωπιάς.
Εν τέλει, τι θέλεις από τη ζωή σου; Κοινωνική "καταξίωση" ή προσωπική εξέλιξη; Γιατί ο γάμος μπορεί να συμπεριληφθεί και στα δύο, αλλά οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του συνόλου συνήθως είναι διαφορετικές από αυτές του προσώπου.
Πολλές και δύσκολες ερωτήσεις επιζώντα! και αυτό ήταν που με προβλημάτισε εξ'αρχής. Πρέπει κάποιος να κάτσει να απαντήσει σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, βασιζόμενος στην κοινή ή στην προσωπική του λογική ή να κάνει ότι του λέει η καρδιά μου?
και αν αυτά τα κριτήρια που θέτουν οι ερωτήσεις σου δεν ικανοποιούνται όλα από τον ίδιο άνθρωπο? Να κάνουμε μια λίστα και να βγούμε στους δρόμους να ψάχνουμε εκείνους που πληρούν όλα τα κριτήρια???
Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις σου, fou είναι αρκετά εύκολες, ειδικά η πρώτη.
Δεν υπάρχει κοινή λογική, υπάρχει μόνον η δική σου και ότι πραγματικά εξυπηρετεί εσένα. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα βγάζαμε τις προσωπικές μας σχέσεις σε δημοψήφισμα! Τουλάχιστον αυτός είναι ο τρόπος που εγώ αντιμετωπίζω τις καταστάσεις. Η κοινωνία ουδένα λόγο φέρει έναντι των δικών μου αποφάσεων.
Αυτό που πρέπει να έχεις υπόψη σου είναι ότι η καρδιά σε φέρνει κοντά στον άνθρωπο (ή ζώο) και από εκεί και πέρα ο νους εξετάζει τη βιωσιμότητα ή όχι της σχέσης.
Η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση είναι επίσης εύκολη, τουλάχιστον στη θεωρεία. Κατ' αρχήν ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να βρεις άτομο να έχει όλα τα κριτήρια ετοιμοπαράδοτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δεις εάν υπάρχει το νοητικό-συναισθηματικό υπόβαθρο ώστε να κτιστούν με τον καιρό. ΒΑΣΙΚΗ και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προϋπόθεση είναι η ευθύτητα. Μία απαίτηση που έχω προσωπικά και από τη δική μου σχέση. Όλες οι απόπειρες "διαβάσματος της σκέψης" αποδεικνύονται εν δυνάμει ριψοκίνδυνο παιχνίδι και χάσιμο χρόνου.
Για παράδειγμα, η δικιά μου εξέφρασε ανοικτά τη δυσφορία της για την επιστροφή στη μεγαλούπολη, δίχως πολλά λόγια (μετά τις διακοπές). Τη μέρα που επιστρέψαμε, ξαναπήρα το ξενοδοχείο και έκλεισα δωμάτιο για άλλες τρεις μέρες (Σ/Κ, εφόσον έχω την άνεση). Απλά.
Ας μη ξεχνάμε ότι αυτού του είδους η επικοινωνία είναι αμφίδρομη και όταν ο ένας κάνει κάτι για τον άλλο, δε θεωρείται ως δεδομένο, ως εντεταλμένη υποχρέωση. Τα πάντα είναι μια συμφωνία και είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει το συναίσθημα και η ανταπόκριση της ευγνωμοσύνης.
Όταν ο άλλος βλέπει τη χαρά και τη θετική ανταπόκριση μιας κίνησης, δημιουργούνται προϋποθέσεις για ακόμη περισσότερα πράγματα, εξίσου καλά ή καλύτερα.
Επομένως, εφόσον το ίδιο άνθρωπο δεν πληρεί όλα τα κριτήρια, να κοιτάξεις εάν η παραπάνω βάση ικανοποιείται (τα θεμέλια μιας σχέσης). Προσωπικά έχω θέσει 5 βαθμίδες ανδρών:
1. Αδελφή
2. Αδαής-Εκμεταλλεύσιμος
3. Άνδρας
4. Μαλάκας (κάθαρμα/κακό παιδί)
5. Πίθηκος
Η βάση σου οφείλει να είναι το 3, έστω και αν η πλειοψηφιά των γυναικών κυμαίνεται μεταξύ 4 & 5. Το 2 μπορεί να γίνει 3, το 4 μπορεί να γίνει επίσης 3 αλλά δυσκολότερα (ή πιο επώδυνα).
Από πού ξεκινάς;
Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι!
@Επιζών: Some great great points made there, maturity translated in today's world I have to admit....It seems that you agree with me regarding the quote that "Life is easy but it's human beings that make it complicated"...woman thinking of course is a whole different story..
the "5 βαθμίδες ανδρών" is a helluva of a list too!
@fou: let me make it plain, simple and so easy for you..(attention out there: not the greatest advice...I might regret it, for real)... it's a California thing but you can see it going global, it's epidemic...you don't have to commit to anybody for your whole life, you just have to become a "California girl"...they are beautiful, spoiled and smart, they get married and divorce 2 or 3 times during their lifetime...just don't be scared to try..if it doesn't work out you move on, no big deal...the more you think the more it's getting tougher to make a decision...
@ w.h.i.v.s.i.v.: so clooooose...
win win
Να γίνω california girl dio, αλλά να είμαι και στην California.Καλά θα ήτανε! Σας ευχαριστώ όλους πάντως για τις συμβουλές, αν και το post ήταν κάτι που βγήκε απλά. Δεν γράφτηκε ως ανάγκη για βοήθεια.
Δημοσίευση σχολίου